Μαγνητάκι Τρείς Ιεράρχες

Μαγνητάκι Τρείς Ιεράρχες

Το Μαγνητάκι με παράσταση Τρείς Ιεράρχες είναι πλαστικοποιημένο βαρύ χαρτί επικολλημένο σε φύλλο μαγνήτη. Έχει μεγάλη ελαστικότητα και μπορεί να κολληθεί σε μεταλλικές επιφάνειες (π.χ. ψυγείο). Επιπλέον λόγω της εύκαμπτης μορφής του μπορεί να κρατηθεί σαν φυλαχτό (π.χ. μέσα σε τσάντες, πορτοφόλια, κτλ.) χωρίς να ενοχλεί, καθώς είναι μαλακό. Επίσης είναι κατάλληλο ως ένα οικονομικό δώρο βάπτισης μαζί με την μπομπονιέρα.

━━━━━━━━━▼━━━━━━━━━

Τρείς Ιεράρχες

Οι τρεις Ιεράρχες ήταν τρεις επιφανείς άγιοι και θεολόγοι της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκείας, προστάτες των γραμμάτων και των μαθητών, ο Βασίλειος ο Μέγας, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, και ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός ή Θεολόγος.

Ο Βασίλειος υπήρξε ένας από τους τρεις Ιεράρχες, κορυφαίος θεολόγος του 4ου αιώνα που μπόρεσε να αναλάβει το βάρος της ενότητας της Εκκλησίας παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Μ. Αθανάσιο. Απέβη ο πιο διακεκριμένος ρήτορας της εποχής του με την πολύπλευρη μόρφωση, στέρεη φιλοσοφική παιδεία και θαυμαστά οργανωτικά προσόντα. Στον εκκλησιαστικό τομέα, ως επίσκοπος πλέον, ο Βασίλειος αντιμετώπισε την προσπάθεια του Αυτοκράτορα Ουάλη να επιβάλει τον Ομοιανισμό (ρεύμα του Αρειανισμού), όντας σε επιστολική επικοινωνία με το Μέγα Αθανάσιο, Πατριάρχη Αλεξανδρείας και τον Πάπα Ρώμης Δάμασο. Στην περιφέρεια της ποιμαντικής του ευθύνης είχε να αντιμετωπίσει την έντονη παρουσία του αρειανικού στοιχείου και άλλων χριστιανικών, μη ορθόδοξων, ομολογιών. Η δραστηριότητα του Βασιλείου περιέλαβε επίσης και την οργάνωση του μοναχικού βίου και την συστηματοποίηση του κοινωνικού έργου. Όταν προσήλθε στο μοναχικό βίο διαμοίρασε την πατρική του περιουσία και ως επίσκοπος συγκρότησε σύμπλεγμα φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, φτωχοκομείο, ορφανοτροφείο, νοσοκομείο με την λειτουργία του οποίου είχαν επιφορτισθεί οι μοναχοί του. Το κοινωνικό αυτό συγκρότημα, σχεδόν ολόκληρη πόλη, ονομάστηκε «Βασιλειάδα». Κεφαλαιώδης ήταν και η συμβολή του στην αξιολόγηση της θύραθεν παιδείας μέσα στη χριστιανική Εκκλησία. Μελετητής ο ίδιος και γνώστης της ελληνικής φιλοσοφίας, τη χρησιμοποιεί ως όργανο επεξεργασίας και διατύπωσης των θεολογικών του αντιλήψεων. Δεν απορρίπτει τη μελέτη των κλασικών γραμμάτων, αντίθετα προτρέπει στη χρήση τους ως ένδυμα της χριστιανικής θρησκευτικής διδασκαλίας. Στα πενήντα του χρόνια ο Μέγας Βασίλειος εξαιτίας της ασθενικής κράσεως του και της αυστηρής ασκητικής ζωής του, την 1η Ιανουαρίου 378 εγκαταλείπει τον φθαρτό κόσμο αφήνοντας παρακαταθήκη και κληρονομιά στην ανθρωπότητα ένα τεράστιο πνευματικό έργο.

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος γεννήθηκε λίγο αργότερα, γύρω στο 350, στην Αντιόχεια της Συρίας. Ο ξακουστός δάσκαλος Λιβάνιος τον προόριζε για διάδοχό του στην Αντιόχεια. Μα ο Ιωάννης προτίμησε να αφιερωθεί στον Θεό. Με φλογερά και δυνατά κηρύγματα έσπειρε το λόγο του Θεού σε πολλά μέρη. Σε κάθε ομιλία του μαζευόταν πλήθος πολύ. Πήρε το όνομα Χρυσόστομος καθώς υπήρξε ο πιο χαρισματικός ρήτορας της εποχής του. Διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και αφιέρωσε τη ζωή του στην ανάπτυξη της φιλανθρωπίας. Μάλιστα τα ημερήσια συσσίτια που οργάνωσε έτρεφαν 7.000 ανθρώπους! Στον τομέα της φιλοσοφίας, μπορεί να απέρριπτε τις θεωρίες των αρχαίων Ελλήνων περί Θεού ωστόσο δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει τις ρητορικές μεθόδους της φιλοσοφίας τους προκειμένου να αναπτύξει μια συστηματική θεολογία. Στη ζωή του υπήρξε υπόδειγμα ασκητή ενώ δεν παρέλειπε να καταδικάζει εκείνους τους ιερείς που πλούτιζαν από την ιδιότητά τους. Ήταν τέτοια η σκληρή κριτική που ασκούσε στους αυτοκράτορες, που τελικά η αυλή τον κυνήγησε και τον εξόρισε.

Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος ήταν φίλος και συσπουδαστής του Βασιλείου καθώς και του αδελφού του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης. Σπούδασε κι έγινε κάτοχος όλης της γνωστής σοφίας. Γρήγορα όμως τα άφησε όλα και αφοσιώθηκε στον Χριστό. Ως επίσκοπος της Ναζιανζού και ως Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως πολέμησε με ευγλωττία και γενναιότητα όλες τις αιρέσεις και κράτησε την πίστη μας ανόθευτη. Για την προσφορά του στην ορθοδοξία ονομάστηκε «Θεολόγος» και είναι ο δεύτερος που παίρνει αυτόν τον «τίτλο» μετά τον ευαγγελιστή Ιωάννη. Τα περισσότερα από τα έργα του επηρεάζουν τους σύγχρονους θεολόγους, ειδικά όσον αφορά τα τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδας. Ήταν σφοδρός οπαδός των γραμμάτων και επιθυμούσε να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ ελληνόφωνων και λατινόφωνων θεολόγων της εποχής του. Εκτός από εξαιρετικός θεολόγος όμως, υπήρξε και πολύ καλός ποιητής, αφού έγραψε αρκετά ποιήματα με θεολογικά και ηθικά θέματα.

Η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη τους στις 30 Ιανουαρίου

© Τα κείμενα επιμελήθηκαν αποκλειστικά για την ιστοσελίδα www.ekivotos.com και προστατεύονται νομικά. Η κάθε αναπαραγωγή τους για εμπορικούς σκοπούς εκλαμβάνεται ως αθέμιτος ανταγωνισμός και διώκεται ποινικά.

Μαγνητάκι Τρείς Ιεράρχες